Ik had het bijna gedaan. Een sessie georganiseerd over blockchain en onze Plus 1-gemeente.
Ik had zelfs al een trendwatcher op het oog die ons zou inspireren. Zo iemand die ons in sneltreinvaart meeneemt langs gave technologische ontwikkelingen en ons allemaal een gevoel van urgentie bezorgt. Disruptie! Transformatie! Paradigmashifts! Het valt niet mee om ons college te interesseren voor IT en aanverwante zaken, maar met zo’n lezing over blockchain zou ik hun aandacht zeker krijgen. Want dat is interessant, daar heeft iedereen het over.
Ik heb het niet gedaan, die lezing over blockchain. Want hoe aanlokkelijk ook: ik heb iets tegen dat soort sessies, waarbij iedereen wordt opgeschud maar ik altijd achterblijf met het gevoel ‘maar hoe dan’? Eerlijk gezegd heb ik een gezonde achterdocht jegens mensen die dit soort technologieën prediken. Ik heb het idee dat ze op zoek zijn naar een probleem, zodat ze een gave nieuwe technologie kunnen proberen. Dan gaat het dus om die technologie en maakt het eigenlijk niet zoveel uit of ze daar meerwaarde mee creëren. Alsof er per se een transformatie moet plaatsvinden om te kunnen innoveren.
Met blockchain is nog iets anders aan de hand. Of eigenlijk met alle nieuwe technologie die behoorlijk ingewikkeld is en waarvan je het gevoel krijgt dat je het moet snappen. Het probleem is alleen dat je het niet snapt, maar er wel mee aan de slag wilt omdat je anders een grote ontwikkeling mist. Maar is dit niet een nieuwe variant op de kleren van de keizer? Iedereen doet eraan mee, maar er is bijna niemand die het echt begrijpt. Zijn we dan niet allemaal onderdanen van die keizer, die niet durven zeggen dat hij geen kleren aan heeft?
Natuurlijk moeten wij als gemeenten innoveren en dat doen we ook, anders werkten we nog steeds zoals honderd jaar geleden. Maar ik vind wel dat er altijd een verbinding moet zijn met de praktijk. Technologie en innovatie moeten maatschappelijke waarde toevoegen. Ik heb niks aan experts die komen praten over blockchain, ik heb iets aan experts die samen met onze wijkteams aan de slag gaan. Lekker innovatief bezig zijn zonder dat er een maatschappelijk vraagstuk onder ligt, daar krijg ik jeuk van. Misschien ben ik te nuchter hoor, dat kan best. Dat lijkt mij trouwens een goede eigenschap voor een gemeentesecretaris. En dan ben ik maar die ene onderdaan die de keizer erop attendeert dat hij geen kleren aan heeft.
De gemeentesecretaris van de Plus 1-gemeente
